شعر در هر دو جهان قبله ی من روی حسین است

در هر دو جهان قبله ی من روی حسین است 
یعنی همه جا روی دلم سوی حسین است 

با عشق حسین از دو جهان ، چون نکنم دل 
ملک دو جهان قیمت یک موی حسین است 

فردوس برین با همه ی حور و قصورش 
مشتاق حریم وحرم کوی حسین است 

در سجده دلم حاجت محراب ندارد 
محراب نمازم ، خم ابروی حسین است 

خضر آنچه به صد سیر و سفر در طلبش بود 
آبی است که سر چشمه ی او جوی حسین است 

اَجرام فلک ، جلوه ای از خویش ندارد 
روشنگری مهر و مه از روی حسین است 

طوبی به چنان جلوه گری ، روز قیامت 
نظّاره گر قامت دلجوی حسین است 

در معرکه چون دید فلک صورت او گفت 
نیروی علی در ید و بازوی حسین است