در هر دو جهان قبله ی من روی حسین است
یعنی همه جا روی دلم سوی حسین است
با عشق حسین از دو جهان ، چون نکنم دل
ملک دو جهان قیمت یک موی حسین است
فردوس برین با همه ی حور و قصورش
مشتاق حریم وحرم کوی حسین است
در سجده دلم حاجت محراب ندارد
محراب نمازم ، خم ابروی حسین است
خضر آنچه به صد سیر و سفر در طلبش بود
آبی است که سر چشمه ی او جوی حسین است
اَجرام فلک ، جلوه ای از خویش ندارد
روشنگری مهر و مه از روی حسین است
طوبی به چنان جلوه گری ، روز قیامت
نظّاره گر قامت دلجوی حسین است
در معرکه چون دید فلک صورت او گفت
نیروی علی در ید و بازوی حسین است
